94/7/26

زمان ها در زندگی انسان نقش یادآوری و تجدید خاطره را دارد که گاهی خاطرات شیرین را یادآور می شود و گاهی خاطرات تلخ را نداعی می کند.

محرم و عاشورا از پاره  زمان هایی است که از یک سو خاطرات شیرین فداکاری، ایثار، جوانمردی، غیرتمندی، و سایر ارزشهای اخلاقی و انسانی و دینی را برای انسان یادآوری می کند و از سوی دیگر خاطرات تلخ تشنگی و عطش، بستن آب به روی اهل البیت، جنایات بی سابقه تاریخ، غارتگری های یزید و سپاهیانش، چادر دریدن از سر زنان اسیر، بریدن گلوی کودک شیرخواره بر روی دست پدر، تیر زدن به  مشک آب سقا، عبور دادن کاروان اسیران از کتار قتلگاه شهداء، چوب خیزران بر لب و دندان فرزند پیامبر اسلام زدن، و بسیاری دیگر را حکایت می کند.

آری محرم و عاشورا تکرار یک نمایشگاه راه و بیراه و هدایت و ضلالت است.

اما محرم و عاشورای سالجاری علاوه بر یادآوری تاریخ گذشته ، آیینه نمایش صحنه جدیدی از جنایات عاشورایی در صحرای منا است ، همانجایی که چند هزار نفر از مسلمانان از چندین کشور از فرط تشنگی و بی نفسی با حال احرام که شیرین ترین وضعیت است ، در خون خود غلطیدند و عاشقانه به سوی خداوند پرکشیدند.

اگر روزی واژه عطش تنها برای ما یادآور کربلا و عاشورا و لبان خشکیده فرزندان امام حسین ع بود اما امروز در کنار آن ، جان دادن و جام باختن حجاج در منا با حال تشنگی را نیز یادآور می شود، اما تفاوت آن دو در این است که امام حسین برای حفظ حرمت مکه و حرم امن الهی از حج گذشت، ولی آل سعود که دستش در دست آل یهود است در فضای مقدس منا بع خونریزی اقدام نمود و برای نجات حاجیان هیچ اقدامی نکرد/

روح جان باختگان منا شاد و صبر و اجر بر قلب بازماندگانشان استوار باد.